UN Peacekeeper: When She Stands For Peaceความฝันวัยเด็กสู่การเป็นเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพเราฝันอยากเป็นนักการทูตมาตั้งแต่เด็ก ๆ ช่วงปิดเทอมสมัยเรียนคณะอักษรศาสตร์ จึงตั้งใจไปฝึกงานที่กรมพิธีการทูต กระทรวงการต่างประเทศ รวมถึงกองความร่วมมือระหว่างประเทศ สำนักนโยบายและแผน กระทรวงกลาโหม หลังเรียนจบก็ทำงานบริษัทเอกชนสักพัก แล้วจึงมาสมัครเป็นทหาร เพราะจริง ๆ แล้วในกองทัพมีส่วนงานเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศด้วย อย่างในกองพิธีการทูต กรมข่าวทหาร กองบัญชาการกองทัพไทยที่เราทำงานอยู่ที่มาสมัครเป็นทหาร เพราะเราลองสมัครเข้ากระทรวงการต่างประเทศหลายรอบแล้ว แต่ไม่ประสบความสำเร็จ รุ่นพี่คนหนึ่งเห็นความตั้งใจของเราที่อยากจะทำงานด้านนี้ จึงแนะนำว่าจริง ๆ แล้วในกองทัพมีส่วนงานเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศด้วย เลยตัดสินใจเบนเข็มมาเป็นทหารค่ะ โดยสังกัดของเราคือกองพิธีการทูต กรมข่าวทหาร กองบัญชาการกองทัพไทย เกือบ 4 ปีที่แล้ว ตอนช่วงการระบาดของโควิด 19 เรามีโอกาสได้เข้าร่วมอบรมการพิทักษ์และคุ้มครองเด็ก (Child Protection Course) กับศูนย์สันติภาพไทย เลยได้รู้จักอาชีพเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพซึ่งผู้หญิงก็สมัครได้ แถมบางตำแหน่งระบุเลยด้วยว่าต้องการเจ้าหน้าที่หญิงโดยเฉพาะ เรามองว่านี่เป็นอีกเส้นทางสู่การทำตามฝันด้านความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ และยังเป็นงานที่มีประโยชน์ได้ช่วยเหลือผู้เดือดร้อน เมื่อยศถึงร้อยเอกตามข้อกำหนดจึงไปเข้าสอบและผ่านการคัดเลือกค่ะ ทำไมจึงได้มาประจำการอยู่ที่ซูดานใต้?ภารกิจที่เจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพชาวไทยเข้าร่วมได้มี 3 แห่ง ซึ่งผู้ผ่านการคัดเลือกเป็นเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพไม่สามารถเลือกได้ว่าจะถูกส่งไปประจำการที่ไหน อาจเป็น United Nations Interim Security Force for Abyei (UNISFA) ชายแดนระหว่างซูดานและซูดานใต้ The United Nations Military Observer Group in India and Pakistan (UNMOGIP) บริเวณแคชเมียร์ หรือ The United Nations Mission in South Sudan (UNMISS) ที่ซูดานใต้การสอบมีหลายรอบทั้งความรู้เกี่ยวกับองค์การสหประชาชาติและการปฏิบัติงานด้านสันติภาพ ความรู้ภาษาอังกฤษ และสมรรถภาพร่างกาย ซึ่งต้องทดสอบวิดพื้น ลุกนั่ง และวิ่ง โดยต้องผ่านเกณฑ์ 50 เปอร์เซนต์ของอายุเราด้วย ไม่อย่างนั้นไม่ผ่าน การเตรียมตัวก็มีไปฝึกวิ่งค่ะ ทำให้เป็นนิสัย ร่างกายจะได้ชิน และการสอบรอบที่สำคัญมาก ๆ เลยคือรอบภาษาอังกฤษ ซึ่งนอกจากการประเมินที่เมืองไทย เมื่อมาถึงพื้นที่ปฏิบัติงานจะมีการทดสอบภาษาอังกฤษอีกรอบ ถ้าใครไม่ผ่านอาจจะถูกส่งกลับได้เลย ตอนแรกเรารู้สึกว่าภาษาอังกฤษของตัวเองคล่องพอสมควรแล้ว แต่เมื่อมาที่นี่กลับเหมือนอยู่อีกโลกนึงเลย เพราะได้สื่อสารกับคนหลากหลายสำเนียงมาก ๆ ต้องปรับตัวให้ทันก่อนออกประจำการเรายังได้เข้าฝึกอบรมคอร์ส The United Nations Staff Officer Course (UNSOC) และอบรมคอร์ส The United Nations Military Observer Course (UNMOC) พร้อมเพื่อนเจ้าหน้าที่จากชาติอื่น ๆ เพื่อเรียนรู้การเป็นเจ้าหน้าที่ปฏิบัติงานของสหประชาชาติ จากนั้นได้ฝึกสังเกตการณ์ ฝึกลาดตระเวน ฝึกสัมภาษณ์เก็บข้อมูล และสถานการณ์สมมติในการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า รวมถึงฝึกเดินป่า แบกเป้เป็นสิบกิโลกรัม นับว่าหินพอสมควรค่ะกว่าจะผ่านทั้งหมด ภารกิจที่ซูดานใต้ในแต่ละวันเป็นยังไงบ้าง?กรณีของเราต่างจากเจ้าหน้าที่คนอื่นสักหน่อย เพราะมีการเปลี่ยนหน้าที่ระหว่างปฏิบัติภารกิจด้วย 3 เดือนแรก ตำแหน่งงานแรกของเราคือผู้สังเกตการณ์ทางทหาร หรือ The United Nations Military Observer (UNMO) ที่เมืองรุมเบค (Rumbek) หน้าที่หลักคือการลาดตระเวน เก็บข้อมูลเกี่ยวกับสถานการณ์ความเป็นไปในพื้นที่กับคนท้องถิ่น การปรากฏตัวของเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพจะช่วยให้ชาวบ้านอุ่นใจและรู้สึกปลอดภัยว่ามีคนดูแล เมื่อกลับมาถึงสถานีก็เขียนรายงานข้อมูลที่ได้รับต่อมาเราได้รับเลือกจากรองผู้บัญชาการทหารสังเกตการณ์ (Deputy Chief Military Observers หรือ DCMO) ให้เข้ามาทำงานที่สำนักงานใหญ่ในกรุงจูบา (Juba) ตำแหน่งงานคือเจ้าหน้าที่ประสานงานบูรณาการของศูนย์ปฏิบัติการร่วม (Joint Operations Center-Integrated Liaison Officer หรือ JOC-ILO) โดยเราจะเป็นผู้ประสานงานเรื่องการนำเข้าและส่งออกสิ่งของที่ต้องส่งมอบไปยังทีมไซต์ต่าง ๆ (Import and Export Consignment) ช่วยให้การหมุนเวียนกองกำลังจากประเทศสนับสนุนเป็นไปอย่างราบรื่น (Troop Contributing Countries หรือ TCC) รวมถึงทำเรื่องเอกสารขอวีซ่าในกรณีที่จะมีคณะเข้ามาตรวจเยี่ยมในภารกิจ โดยเราปฏิบัติงานในตำแหน่งนั้นอยู่ประมาณ 6 เดือน ข้อดีของการได้ปฏิบัติงานทั้งสองตำแหน่งคืออะไร?ทั้งสองตำแหน่งมีความท้าทาย ตอนเป็น UNMO เราได้ทำงานในพื้นที่จริง ๆ ได้สัมผัสเรื่องราวของคนท้องถิ่นด้วยตัวเอง ซึ่งข้อมูลต่าง ๆ ที่ได้รับนั้นมีความอ่อนไหว ทั้งยังเป็นพื้นที่ที่ถ่ายรูปยากมาก แค่ยกกล้องขึ้นมาก็มีสิทธิ์ทำผิดกฎหมายท้องถิ่นเลย แต่ละวันต้องลุ้นว่าจะสามารถเข้าพื้นที่ได้มั้ย แม้ว่าก่อนลาดตระเวนจะมีการสำรวจพื้นที่จากกองกำลังป้องกัน (Force Protection) แล้วว่าไปได้ แต่พอถึงเวลาจริงอาจเกิดฝนตก สภาพอากาศไม่ดี ด้วยความที่ถนนไม่ได้ราบเรียบอาจทำให้รถติดหล่ม ต้องไปเข็นรถจากหลุมบ่อโคลนก็เคยมาแล้ว กลับมาแรก ๆ เหนื่อยและเพลียมาก แต่ก็ท้าทายค่ะ ไหนจะต้องขับรถระวังไม่ให้ไปชนสัตว์ที่ขวางทางรถอีก เพราะถ้าชนทีเป็นเรื่องแน่ ๆ กฏหมายที่นี่แรงและค่าปรับก็สูงมากเมื่อได้ย้ายมาที่สำนักงานใหญ่ในเมืองหลวง จากในไซต์เล็ก ๆ ของตัวเอง เราต้องเรียนรู้เนื้องานทั้งหมดของทั้ง 10 ทีมไซต์ ได้ตระหนักถึงความยิ่งใหญ่ของภารกิจ ความท้าทายเป็นอีกแบบ เราต้องประสานงานเรื่องเอกสารต่าง ๆ คุยกับผู้มีอำนาจในการตัดสินใจในท้องถิ่น เพื่อให้การลาดตระเวนรวมถึงการปฏิบัติงานต่าง ๆ ลุล่วงไปได้ด้วยดี เราต้องทำอย่างไรก็ได้ให้เอกสารได้รับการอนุมัติไวที่สุด ตั้งแต่เอกสารเรื่องไฟลท์บินจนถึงเรื่องส่งคนเจ็บระหว่างรัฐ เอกสารพวกนี้ไม่สามารถล่าช้าได้ เพราะถ้าล่าช้า ทุกคนจะเดือดร้อนไปหมด เช่น กองร้อยที่หมดภารกิจแล้วกลับบ้านไม่ได้ ผลัดต่อมาที่จะมาเปลี่ยนก็มาต่อไม่ได้ กดดันไม่น้อยเลยค่ะ เพราะการปฏิบัติงานของเราสามารถส่งกระทบได้ต่อทั้งภารกิจจริง ๆ เราเพิ่งได้รับแจ้งจากรองผู้บัญชาการทหารสังเกตการณ์ว่ากำลังจะย้ายเราไปตำแหน่งงานใหม่อีกครั้ง น่าจะเป็นตำแหน่งสุดท้ายเพราะเราเหลือเวลาปฏิบัติภารกิจอีกแค่ไม่กี่เดือนก็จะครบหนึ่งปีตามข้อกำหนด ครั้งนี้เราจะทำหน้าที่ผู้ฝึกสอนและประเมิน UNMO รุ่นใหม่จากประเทศต่าง ๆ ในการเข้ามาภารกิจ UNMISS ค่ะปฏิบัติหน้าที่มาหลากหลาย คุณคิดว่าเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพหญิงสำคัญยังไงต่อภารกิจ?หลายเดือนที่ผ่านมา เราได้เห็นว่าผู้หญิงทำอะไรได้มากมายจริง ๆ และไม่ใช่แค่ได้ทำนะ แต่ทำได้ดีด้วย อย่างหัวหน้า UN Police (UNPOL) ในภารกิจ UNMISS ที่เราปฏิบัติงานอยู่ก็เป็นผู้หญิงชาวนอร์เวย์ชื่อคุณคริสติน ฟอสเซน (Ms. Christine Fossen) โดยเธอดูแลตำรวจในภารกิจทั้งหมดไม่รู้กี่ร้อยกี่พันคน เก่งมาก ๆในมุมของการเป็นเจ้าหน้าที่หญิง บางพื้นที่ที่มีความอ่อนไหวสูง การมีเจ้าหน้าที่หญิงลงไปปฏิบัติงานช่วยให้สถานการณ์ตึงเครียดน้อยลง อย่างตอนที่ทีมของเราพยายามไปสัมภาษณ์ทหารชาวซูดานใต้ บางทีเขาไม่ยอมตอบคำถามหรือไม่ให้ถ่ายรูป แต่พอเป็นเจ้าหน้าที่หญิง เขาก็อ่อนลงและหลายครั้งก็ยินดีให้ข้อมูล หรือกับเยาวชนในพื้นที่ การได้เห็นเจ้าหน้าที่หญิงในชุดปฏิบัติการเดินไปเดินมา เขามองว่าเราเท่จังและมีแรงบันดาลใจในการเรียนหนังสือและพัฒนาตัวเองส่วนในมุมของการเป็นเจ้าที่ชาวไทย เราภูมิใจมากค่ะ เพราะคนไทยมักได้รับคำชมจากผู้บังคับบัญชาไม่ว่าจะในตำแหน่งใดก็ตามว่าทำงานเก่ง มีความตั้งใจ ซึ่งจริง ๆ เราก็ทำงานตามมาตรฐานปกติที่เมืองไทยนั่นแหละ แต่มันเป็นมาตรฐานที่ดีจึงได้รับคำชื่นชม เพื่อนร่วมงานก็ชื่นชมเหมือนกันเพราะคนไทยเป็นมิตร มีน้ำใจช่วยเหลือคนอื่นตลอด บทเรียนที่ได้รับและการเป็นเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพหญิงตอบโจทย์ความฝันคุณยังไงบ้างสิ่งที่ได้เรียนรู้เหมือนจะทั่วไปแต่ก็สำคัญ คือการยอมรับความแตกต่าง เจ้าหน้าที่ที่เราทำงานด้วยมาจากหลายประเทศทั่วโลก ทุกอย่างเปิดกว้างและหลากหลายมาก ดังนั้นเราต้องรับความแตกต่างได้ เช่น เรื่องศาสนา ซึ่งนอกจากศาสนาหลัก ๆ อย่างพุทธ คริสต์ อิสลาม ก็ยังมีรูปแบบความศรัทธาอื่น ๆ อีก เราต้องเรียนรู้ที่จะเข้าใจคนอื่น เปิดใจถึงเหตุผลเบื้องหลังการกระทำของเขา และประนีประนอมเพื่อหาจุดร่วมตรงกลางให้ได้เกือบหนึ่งปีที่ผ่านมา ภารกิจ UNMISS มอบโอกาสให้ได้เติมเต็มความฝันที่ตั้งใจไว้จริง ๆ เราได้ลงพื้นที่ไปเก็บข้อมูลและสัมผัสสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยตัวเอง และยังได้ทำงานในสำนักงานใหญ่ประจำกรุงจูบาเพื่อประสานงานให้ฝ่ายต่าง ๆ ปฏิบัติงานอย่างราบรื่น เราได้เรียนรู้ว่าในแต่ละภารกิจประกอบไปด้วยส่วนงานต่าง ๆ มากมาย หลายองค์ความรู้และความเชี่ยวชาญ การทำงานด้านความสัมพันธ์ระหว่างประเทศตลอดจนด้านสันติภาพจึงมีหลายเส้นทางอาชีพให้เลือกเดิน ในอนาคตถ้ามีโอกาส เราจะสอบเข้ามาทำงานเป็นเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพอีกแน่นอนค่ะ เรื่อง มิ่งขวัญ รัตนคช / เรียบเรียง นฤปนาท เหรัญญะ, รมย์รวินท์ พันธรักษ์, รัชชานนท์ ครื้นจิตต์, ลภิศรา ไกรวีระเดชาชัย / ภาพ ภูเบศ สง่ารักษ์TAG: #UNPeaceKeeper #WomanInPeaceKeeping #PKDay #ServingForPeace #Goal16

UN Peacekeeper: When She Stands For Peaceแรงบันดาลใจสู่การเป็นเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพ?‘เราต้องเรียนรู้ที่จะทำงานไม่ใช่เพียงเพื่อตัวเอง ครอบครัว หรือชาติของเราเท่านั้น แต่เพื่อประโยชน์ของมนุษยชาติทั้งหมดด้วย’ คือคำพูดของดาไลลามะบนธงมนตราเล็กๆ ที่เราซื้อกลับมาจากทริปท่องเที่ยวภูมิภาคลาดักห์ (Ladakh) ประเทศอินเดียเมื่อ 7 ปีก่อน ถ้อยคำนั้นเป็นแรงบันดาลใจให้เราสมัครเป็นทหารในกองทัพไทยเพื่อทำงานรับใช้บ้านเมือง จนหลายปีต่อมาเรามีโอกาสได้เข้าฟังการบรรยายของเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพหรือ UN Peacekeeper หญิงชาวไทยเกี่ยวกับหน้าที่และความสำคัญของการรักษาสันติภาพ โดยกองทัพไทยสนับสนุนทหารหญิงให้เข้าร่วมปฏิบัติภารกิจพิเศษในพื้นที่ที่มีความขัดแย้งซึ่งผู้หญิงและเด็กจำนวนมากตกเป็นเป้าหมาย หรือตกเป็นหยื่อแห่งความรุนแรงรูปแบบต่างๆ จึงจำเป็นต้องมีการเพิ่มเจ้านวนเจ้าหน้าที่หญิงในพื้นที่การฟังบรรยายวันนั้นจุดประกายให้เราอยากเข้าร่วมทำภารกิจด้วย เพื่อเพื่อนมนุษย์คนอื่น ๆ ตามคำพูดของดาไลลามะที่ยังแปะอยู่บนผนังจากทริปครั้งนั้น เราจึงสมัครเข้าทดสอบเพื่อเป็นเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพ เมื่อสอบผ่านจึงถูกส่งมาประจำการในภารกิจ United Nations Military Observer Group In India and Pakistan ซึ่งเหมือนเป็นโชคชะตาเลยค่ะ เพราะพื้นที่แคชเมียร์นับว่าอยู่ในโซนเดียวกับลาดักห์ ซึ่งเป็นจุดตั้งต้นความคิดที่อยากจะทำงานเพื่อคนอื่นของเรา เล่าชีวิตการทำงานของเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพให้ฟังหน่อย?เนื้องานหลักๆ จะเป็นการสังเกตการณ์ทางทหาร ประเมินสถานการณ์โดยทั่วไป และรายงานไปยังสำนักงานใหญ่ของภารกิจ ในสถานีที่เราประจำการอยู่จะมีเพื่อนร่วมงานที่เป็นเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพจากประเทศอื่น ๆ ด้วย 4-5 คน โดยเราจะเวียนตำแหน่งงานกัน ทุกคนจะได้สลับกันเป็นหัวหน้าทีมออกลาดตระเวนและหัวหน้าสถานีที่ต้องรับผิดชอบงานเอกสารต่าง ๆวันที่ออกลาดตระเวน เราจะไปพูดคุยกับคนในพื้นที่เพื่อเก็บข้อมูลความเป็นไปของสถานการณ์ต่างๆ  สอบถามชาวบ้านว่าเดือดร้อนหรือต้องการความช่วยเหลืออะไรบ้างไหม บางวันออกไปสังเกตการณ์บริเวณชายแดนว่ามีความเคลื่อนไหวของกองกำลังทหารระหว่างอินเดียและปากีสถานไหม บางวันออกไปตรวจเยี่ยมทหารในพื้นที่ คุยกับเพื่อนในทีม แลกเปลี่ยนความคิดเห็น ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ เมื่อกลับมาถึงสถานี เราก็จะเขียนสรุปรายงานและส่งไปยังสำนักงานใหญ่ที่กรุงอิสลามาบัด (Islamabad) และสำนักงานใหญ่ยูเอ็นที่นิวยอร์ก ทุกวันนี้วันที่ออกลาดตระเวนจริง ๆ ค่อนข้างสงบนะ เพราะทั้งสองฝ่ายได้มีข้อตกลงหยุดยิงระหว่างกันแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่มีความแน่นอน ต้องคอยระวัง อุปสรรคซึ่งจะเป็นเรื่องสภาพอากาศมากกว่าบริเวณชายแดนตรงนี้เป็นพื้นที่ภูเขาสูงชัน ถนนบางส่วนลาดยาง บางส่วนเป็นหินลูกรัง ถ้าฝนตกหรือมีหิมะตกก็ต้องระวังเป็นพิเศษ เพราะถนนจะลื่นมาก หรืออาจจะมีหินถล่มลงมาได้ง่าย และสามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา ถ้าก้อนหินเล็ก ๆ ก็ไม่เป็นไร แต่บางทีหล่นมาใหญ่ขนาดเท่ารถบัสทั้งคัน ทั้งเราและคนขับต้องคอยสังเกตให้ดี คอยเตือนกัน เคยมีครั้งนึงถนนมีหิมะปกคลุมมาก ประมาณเมตรนึง รถผ่านไปไม่ได้ จึงต้องเดินขึ้นเขาไป แต่ไปไม่ถึงก็ต้องกลับ เพราะเราเป็นคนพื้นที่ราบ เดินบนหิมะไม่เป็น ทั้งลื่นทั้งล้ม สุดท้ายต้องกลับ ทำให้เรารู้เลยว่าคนที่นี่เขาลำบากขนาดไหน หิมะตกขนาดนี้ เขาอยู่กันบนเขา ลงมาไม่ได้แน่นอน น้ำไฟก็ไม่มี เขาจะใช้ชีวิตกันยังไง คิดถึงตรงนี้เราก็อยากให้สถานการณ์ดีขึ้นอีก อยากให้พื้นที่ตรงนี้สงบสุขและมีความเจริญเข้ามาถึง มุมมองคนท้องถิ่นต่อเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพหญิงเป็นยังไง?เราสังเกตว่าปฏิกิริยาของคนท้องถิ่นกับเจ้าหน้าที่หญิงจะต่างจากเจ้าหน้าที่ชายพอสมควร เวลาเรานั่งคุยกับกลุ่มแม่บ้านและเด็ก ๆ พวกเราจะจับมือกัน บางทีก็โอบกอดกัน มันจึงมีความใกล้ชิดสนิทสนมกันมากกว่า สำหรับชาวบ้านผู้ชายและเจ้าหน้าที่ชาย แม้จะพูดคุยอย่างเป็นมิตรเหมือนกัน แต่ทางกายภาพจะไม่ใกล้ชิดเท่าเจ้าหน้าที่หญิงครั้งนึงระหว่างปฏิบัติภารกิจ คุณยายท่านหนึ่งซึ่งดูมีอายุมาก ท่านคุยกับเราแล้วอยู่ ๆ จับมือเรายกขึ้นจูบที่หลังมือ ซึ่งมารู้ทีหลังว่าการกระทำแบบนี้แสดงถึงความเคารพ โดยคนแถบนี้จะปฏิบัติแค่กับครูอาจารย์ พ่อแม่และคนที่แก่กว่าเท่านั้น จากเหตุการณ์นั้นเลยทำให้เรารู้ว่าคนท้องถิ่นมีมุมมองที่ดีมากต่อเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพ การยกมือเจ้าหน้าที่หญิงอย่างเราขึ้นจูบไม่ได้เกิดขึ้นแค่ครั้งเดียว แต่เกิดขึ้นหลายครั้ง ซึ่งต่อมาเราก็เรียนรู้ที่จะจูบมือพวกเขาตอบด้วยเพื่อแสดงความเคารพเช่นกันแล้วเด็กๆ ในท้องถิ่นล่ะ มองเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพหญิงแบบไหน?จากประสบการณ์เราคิดว่าเด็ก ๆ มองเจ้าหน้าที่เป็นไอดอลเลย ทั้งเจ้าหน้าที่หญิงและชาย เพราะเขามองว่าเราอยู่ตรงนี้เพื่อคุ้มครอง ช่วยให้เขาปลอดภัยเขานะ แทบทุกที่ที่ไปจะมีคนมาขอถ่ายรูปด้วยตลอดมีเหตุการณ์ประทับใจอีกครั้งหนึ่ง คือที่หน้าสถานีของเราจะมีโรงเรียนประถม-มัธยมศึกษาตั้งอยู่ วันนั้นเรากำลังเดินกลับจากตลาด อยู่ ๆ ครูใหญ่ของโรงเรียนก็มาชวนให้ไปเข้าร่วมพิธีจบภาคการศึกษาและยังให้เราเป็นคนขึ้นไปมอบเหรียญรางวัลกับเด็ก ๆ ที่เรียนดีด้วย ซึ่งเด็ก ๆ ก็ฮือฮากันมาก อย่างน้องผู้หญิงซึ่งเป็นที่หนึ่งของชั้นปี พอมอบเหรียญรางวัลเสร็จ เราก็ให้ปากกาน้องเป็นของขวัญด้วย และบอกให้ใช้ปากกานี้ให้เป็นประโยชน์ต่อไปในการเรียนหนังสือ ซึ่งน้องก็ตื้นตันจนทำอะไรไม่ถูกเลย พื้นฐานความรู้เดิมช่วยในการปฏิบัติภารกิจบ้างไหม?เราเป็นวิศวกรโยธา พื้นฐานความรู้เดิมช่วยสนับสนุนการปฏิบัติภารกิจเหมือนกัน สถานีของเราถูกสร้างมายาวนานกว่า 75 ปีแล้วเพื่อภารกิจนี้ ซึ่งแน่นอนอาคารมันก็ต้องเสื่อมโทรมเป็นธรรมดา เราก็นำประสบการณ์เดิมของเรามาใช้ในการคุยกับช่างและทีมงานในพื้นที่เพื่อปรับปรุงและซ่อมแซมส่วนต่าง ๆ ของอาคาร ล่าสุดเราทำรายงานส่งไปที่สำนักงานใหญ่ อธิบายว่าเรามีความรู้พื้นฐานด้านนี้และขอแนะนำการปรับปรุงสถานีในเชิงโครงสร้างการเป็นวิศวกร ช่วยในเรื่องการทำงานเป็นตรรกะ การประสานงานทำงานกับคนในองค์กร เพราะเราไม่ได้ทำงานคนเดียว มีคนที่อยู่เหนือเรา คนที่ทำงานในระดับเดียวกับเรา และเจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อย พื้นฐานด้านตรรกะช่วยแยกแยะหน้าที่ของแต่ละคน รวมถึงประเมินว่าเขามีความสามารถในการทำงานแค่ไหน ไม่ต่างจากการทำงานในโครงการก่อสร้างที่ประกอบไปด้วยเจ้าของ ผู้จัดการ วิศวกร หัวหน้าคนงาน และคนงาน งานจะประสบความสำเร็จได้ต้องขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย เอาจริง ๆ ไม่ว่าเราจะเรียนจบสายไหนก็มาปฏิบัติหน้าที่ผู้รักษาสันติภาพได้ ถ้ามีความตั้งใจจะช่วยเหลือผู้อื่น และในมุมเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพอย่างเรา งานด้านนี้เป็นงานที่ยิ่งทำ-ยิ่งรัก เพราะแม้จะตึงเครียดบ้างแต่ก็ได้พบเรื่องราวที่อิ่มเอมใจอยู่เสมอ เจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพหญิงแตกต่างจากเจ้าหน้าที่ชายยังไงบ้าง?เจ้าหน้าที่หญิงและชายมีอำนาจหน้าที่เท่าเทียมและหมุนเวียนตำแหน่งกัน แต่สไตล์การทำงานขึ้นอยู่กับบุคคลเลย เช่น เกิดพายุฝนและโคลนถล่มขึ้น เราจะยังออกไปสังเกตการณ์ไหม สิทธิ์ขาดในการตัดสินใจเป็นของหัวหน้าทีมในวันนั้น แต่สไตล์การทำงานของเราจะเป็นแบบถามลูกทีมก่อนเสมอ ดังนั้นเวลาเราเป็นหัวหน้าชุดลาดตระเวน (Patrol Leader) และเกิดอะไรขึ้น ทุกคนในทีมก็จะมีส่วนร่วมในการตัดสินใจหลายเดือนของการปฏิบัติหน้าที่ เราได้เห็นการทำงานแบบที่เจ้าหน้าที่หญิงและชายมีอำนาจหน้าที่เท่าเทียมกัน และเปิดโอกาสให้ทุกคนได้เป็นหัวหน้าทีม ซึ่งทำให้เราได้เรียนรู้ข้อดีของสไตล์การทำงานที่แตกต่างกัน ทั้งแบบเราที่เน้นการประนีประนอม หรือแบบทางการทหารที่หัวหน้ามีสิทธิ์ขาดในการตัดสินใจไปเลยเรายังได้มีโอกาสทำงานร่วมกับคนหลากหลายเชื้อชาติ ซึ่งแน่นอนว่าแต่ละคนมาจากต่างบริบทกัน ย่อมต้องมีความคิดเห็นที่ไม่ตรงกันบ้าง แต่เพราะเราทุกคนมาที่นี่ด้วยจุดประสงค์เดียวกันคือเราอยากให้พื้นที่นี้สงบสุข สุดท้ายงานจึงผ่านไปได้ด้วยดีเพราะเรามีจุดมุ่งหมายเดียวกัน บทเรียนล้ำค่าจากประสบการณ์ที่แคชเมียร์อยากจะบอกทุกคนที่กำลังอ่านบทความนี้อยู่ ทุกสถานการณ์ในชีวิตสร้างการเรียนรู้และเติบโต อย่างการมาปฏิบัติภารกิจที่แคชเมียร์ครั้งนี้  หลาย ๆ เหตุการณ์สอนให้เราสู้เพื่อตัวเองและเพื่อคนอื่น รวมถึงสอนให้เราบ่มเพาะคุณค่าในตัวเอง ทุกครั้งที่เราเห็นตัวเองในแววตาของคนที่นี่ ทำให้ตระหนักว่าเขามองเรามีคุณค่าแค่ไหนแม้เราจะเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่งที่เมืองไทยก็ตาม ทุกวันที่ออกลาดตระเวน เราไม่เคยสงสัยเลยว่ามันคุ้มไหมที่เลือกละความสะดวกสะบายที่เมืองไทยมาทำภารกิจที่นี่ เพราะมันคุ้มค่ามากแค่เราใส่หมวกสีฟ้าออกไป ปรากฏตัวให้คนท้องถิ่นเห็น ให้เขารู้ว่าเราอยู่ที่นี่นะ ไม่ต้องกลัวว่าเราจะทิ้งคุณ การที่ชาวบ้านแถวชายแดนเดินมาจับมือแล้วบอกเราว่าขอบคุณที่ยังอยู่ที่นี่ ขอบคุณมาก เขากลัวมาก เพราะถ้าเมื่อไหร่ที่เหตุการณ์มีความรุนแรงขึ้น ชีวิตของเขาและครอบครัวจนถึงทั้งชุมชนจะยากลำบากมาก ในอีกไม่กี่เดือน การปฏิบัติหน้าที่ของเราจะจบลงแล้ว แต่สิ่งต่าง ๆ จะยังอยู่ในความทรงจำเสมอ ถ้ามีโอกาส อยากให้ลองดู มาเป็นครอบครัว UN Peacekeepers ด้วยกัน ไม่สำคัญว่าคุณจะเป็นใคร เรียนจบด้านไหน มีความสามารถอะไร ทุกคนมีคุณค่าในตัวเองและเป็นที่ต้องการอยู่เสมอ  เรื่อง มิ่งขวัญ รัตนคช / เรียบเรียง นฤปนาท เหรัญญะ, รมย์รวินท์ พันธรักษ์, รัชชานนท์ ครื้นจิตต์, ลภิศรา ไกรวีระเดชาชัย / ภาพ ภูเบศ สง่ารักษ์TAG: #UNPeaceKeeper #WomanInPeaceKeeping #PKDay #ServingForPeace #Goal16

UN Peacekeeper: When She Stands For Peaceอะไรจุดประกายให้อยากเป็นเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพ?หลังเรียนจบสาขาเทคนิคการแพทย์ เราเริ่มทำงานที่โรงพยาบาลสมเด็จพระปิ่นเกล้า กรมแพทย์ทหารเรือ และต่อมาได้เป็นหัวหน้าแผนกที่กองทัพเรือ จนเมื่อเตรียมความพร้อมให้ที่ทำงานเรียบร้อย น้องในทีมสามารถดูแลผู้ป่วยได้อย่างเต็มศักยภาพ และลูกทั้งสองคนก็โตพอจะดูแลตัวเองได้แล้ว เราจึงไปเรียนตามหลักสูตรนายทหารชั้นต้น (ชั้นนายร้อย) ทำให้ได้รู้จักอาชีพเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพ ที่ผ่านมาเรารู้สึกว่าตัวเองได้รับอะไรจากสังคมเยอะ ตั้งแต่เด็ก ๆ เราสมัครสอบชิงทุน ก็ได้รับรางวัลจากโครงการต่าง ๆ เวลาเจ็บป่วยเราได้รับการรักษาพยาบาลฟรีจากโรงพยาบาลของรัฐ เพราะคุณพ่อคุณแม่เป็นข้าราชการ ตอนทำงานก็ได้รับทุนจากยูเอ็นให้เข้ารับการศึกษาอบรมที่ประเทศเนปาล และประเทศมาเลเซีย ได้รู้จักเพื่อนใหม่จากหลายประเทศ ได้เรียนรู้วัฒนธรรมที่แตกต่างจากชาวไทย รวมถึงประสบการณ์ที่ไม่สามารถหาซื้อได้ด้วยเงินทอง จึงอยากส่งมอบบางอย่างคืนสังคมและคนอื่น ๆ ที่ไม่ได้มีโอกาสเท่าเรา ภารกิจในแต่ละวันที่แคชเมียร์เป็นอย่างไร?ภารกิจของเราชื่อ United Nations Military Observer Group in India and Pakistan ในหนึ่งอาทิตย์ต้องปฏิบัติหน้าที่ภาคสนามอย่างน้อย 4 วัน โดยออกไปในหมู่บ้านต่าง ๆ ที่กระจายอยู่ในพื้นที่เส้นแบ่งเขตหยุดยิง (Line of Control) เพื่อสังเกตการณ์ว่ามีความขัดแย้งใหม่ ๆ เกิดขึ้นบ้างไหม กองกำลังฝ่ายตรงข้ามละเมิดข้อตกลงหยุดยิงหรือมีการสะสมกำลังเพิ่มหรือเปล่า และเพื่อให้ได้มาซึ่งข้อมูลเหล่านี้ เราเลยจำเป็นต้องไปพูดคุยกับคนในพื้นที่ก่อนหน้านี้ ในบริเวณดังกล่าวมีความขัดแย้งและการปะทะกันจริงๆ ไปหมู่บ้านไหนๆ ชาวบ้านต่างมาเปิดแผลให้เราดู ซึ่งส่วนใหญ่เวลาเห็นเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพของยูเอ็นที่ออกไปปฏิบัติงาน พวกเขาจะเข้ามาขอบคุณที่ทำให้เขารู้สึกปลอดภัย คนส่วนใหญ่ที่นี่ประกอบอาชีพเกษตรกรรมและปศุสัตว์ ถ้าไม่มีสนธิสัญญาหยุดยิง เราไม่เข้าไป ชาวบ้านก็ไม่สามารถใช้ชีวิตและประกอบอาชีพได้อย่างปกติสุขเลย เพราะพวกเขากลัวที่จะออกจากบ้าน เด็ก ๆ ก็ไปโรงเรียนไม่ได้การมีสนธิสัญญาหยุดยิงตามแนวเขตหยุดยิง ภายใต้การสังเกตการณ์ของเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพ หรือ UN Peacekeeper ทำให้คนในพื้นที่ทั้งผู้ใหญ่และเด็กสามารถกลับมาใช้ชีวิตได้อย่างปกติพื้นฐานความรู้เดิมช่วยในการปฏิบัติภารกิจบ้างไหม?อย่างแรกเลยคือความรู้ด้านสุขอนามัยพื้นฐาน ในแถบแคชเมียร์ โรคท้องร่วงท้องเสียเป็นเหมือนโรคประจำถิ่นเพราะชาวบ้านไม่มีความรู้เรื่องการฆ่าเชื้อโรคในน้ำ คนบางหมู่บ้านตักน้ำจากแม่น้ำขึ้นมาก็ใช้ดื่มกินกันเลยไม่มีการต้มก่อน หมู่บ้านเหล่านี้อยู่ตามแนวชายแดน ไม่มีคุณหมอและโรงพยาบาลในหมู่บ้านเลย มีเพียงร้านขายยาเล็ก ๆ โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดต้องใช้เวลาเดินทางหลายชั่วโมง เพราะคนในพื้นที่ขาดความรู้เรื่องสุขอนามัยพื้นฐาน ด้วยความที่เราทำงานในโรงพยาบาลทหาร เราจึงนำความรู้ที่มีไปแบ่งปันกับชาวบ้านในพื้นที่ต่อมาคือพื้นฐานความรู้เรื่องการปฐมพยาบาลและการช่วยชีวิต ในการปฏิบัติภารกิจ บางทีเราต้องเดินข้ามภูเขาเป็นลูก ๆ เดินเป็นชั่วโมงเพื่อไปยังหมู่บ้านที่ห่างไกล เพราะไม่มีถนนที่สามารถนำรถยนต์เข้าไปถึงได้ ต้องใช้การเดินเท้าเข้าพื้นที่ เมื่อเกิดเหตุการณ์ที่เพื่อนเจ้าหน้าที่ประเทศอื่นในทีมลื่นล้มข้อเท้าแพลง เราก็ไปช่วยดามเบื้องต้นให้ ก่อนจะไปรักษาต่อที่โรงพยาบาลในค่ายทหาร ณ สถานีที่ประจำการอยู่ หรือบางครั้งเพื่อนเจ้าหน้าที่ในทีมโดนหนามเกี่ยวเลือดออกขณะเดินเท้าเข้าพื้นที่ เราก็ไปช่วยทำแผลให้เราได้เห็นว่าเจ้าหน้าที่แต่ละคนในทีมมีพื้นฐานดั้งเดิมที่แตกต่างกันไป และแต่ละคนก็สามารถนำทักษะหรือความรู้เหล่านั้นมาต่อยอดใช้ได้ในหลายสถานการณ์หน้างาน ดังนั้นไม่ว่าจะเรียนจบด้านไหน สาขาอะไรก็สามารถมาทำงานเป็นเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพได้ ยากไหม? กว่าจะได้มาประจำการอยู่ที่แคชเมียร์ไม่ยากเกินความตั้งใจค่ะถ้าเตรียมตัวมาพร้อม แต่ก็ท้าทายไม่น้อย เพราะศูนย์รักษาสันติภาพ กองบัญชาการกองทัพไทยซึ่งดูแลการคัดเลือกเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพจะจัดการทดสอบขึ้น ซึ่งมีหลายขั้นตอนมาก และจะคัดผู้สมัครออกทีละรอบ ตั้งแต่ทักษะภาษาอังกฤษ สมรรถภาพทางร่างกาย ความรู้เกี่ยวกับการรักษาสันติภาพ จนถึงการสัมภาษณ์เป็นภาษาอังกฤษ เลือกพื้นที่ไม่ได้ ทางศูนย์สันติภาพไทยจะเลือกให้ ของไทยมี 3 ภารกิจที่ส่งเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพเข้าร่วมในปัจจุบัน ซึ่งจะต้องเป็นทหารชั้นนายร้อยก่อน จึงจะสมัครสอบได้ทักษะภาษาอังกฤษสำคัญมากสำหรับการเป็นเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพ ในการเตรียมตัวสอบคัดเลือก เราไม่ได้ไปลงเรียนหลักสูตรแพงๆ แค่ซื้อหนังสือไวยากรณ์มาศึกษาหนึ่งเล่ม ฝึกฟังภาษาอังกฤษจากการดูภาพยนตร์ โดยเริ่มจากการฟังซาวน์แทร็กและเปิดซับไตเติ้ลภาษาอังกฤษก่อน หลังจากนั้นก็ปิดซับไตเติ้ลและฝึกฟังให้ชินหู ฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอ แค่นี้ก็เพียงพอสำหรับการพัฒนาภาษาอังกฤษแล้วนอกจากนี้ยังมีเรื่องสมรรถภาพร่างกายที่สำคัญมากสำหรับการไปปฏิบัติภารกิจ เพราะเราต้องไปใช้ชีวิตอยู่ในพื้นที่ทุรกันดาร ภารกิจ UNMOGIP ภูมิประเทศมีตั้งแต่ความสูงเหนือระดับน้ำทะเล 300 ถึง 3500 เมตร อุณหภูมิตั้งแต่ติดลบ -50 องศาเซลเซียส ถนนหนทางคดเคี้ยวขรุขระ ถ้าผ่านการทดสอบทุกรอบ จะต้องเดินทางไปปฏิบัติหน้าที่ถึงหนึ่งปีเต็ม ดังนั้นตั้งแต่ก่อนสมัครเข้าทดสอบ เราได้ปรึกษาลูก ๆ ตั้งแต่ต้นว่า ถ้าคุณแม่ขอเวลาหนึ่งปีไปทำงานช่วยเหลือคนทุกข์ยาก ลูกๆ อนุญาตให้คุณแม่ไปไหม ซึ่งลูก ๆ ก็อนุญาต หลังจากนั้นเราจึงไปปรึกษาสามีและครอบครัว และทุกคนก็สนับสนุนให้เราได้ทำตามความฝันและความตั้งใจเต็มที่ตัวเราเองทำงานประจำตั้งแต่หกโมงเช้า ถึงสี่โมงเย็น หลังเลิกงานต้องดูแลลูกๆ และทำงานบ้าน เราก็อาศัยช่วงเวลาหลังจากลูกทำการบ้านเสร็จ ชวนเด็กๆ ไปออกกำลังกายด้วยกันอย่างน้อยสัปดาห์ละ 3 ครั้ง ครั้งละไม่ต่ำกว่าครึ่งชั่วโมง ได้ทั้งสุขภาพ ได้ทั้งสานสัมพันธ์ในครอบครัว หลังจากลูกหลับก็เป็นเวลาดูหนังฝึกภาษาอังกฤษของคุณแม่ ทุกคนมีเรื่องที่ต้องรับผิดชอบมากมายในชีวิต เราขอเป็นกำลังใจสำหรับการพัฒนาตนเองให้ทุกคนนะคะ เจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพหญิงมีบทบาทสำคัญในภารกิจใด?เพื่อป้องกันการเกิดอคติในการรับข้อมูลจากชาวบ้าน ในการทำงาน แต่ละทีมจึงต้องประกอบไปด้วยเจ้าหน้าที่หลากหลายเชื้อชาติที่เดินทางมาจากทั่วโลก แม้ในทีมจะมีเราเป็นเจ้าหน้าที่หญิงคนเดียว แต่ก็เป็นหนึ่งในกุญแจสำคัญของการทำภารกิจในพื้นที่อย่างแคชเมียร์ ด้วยข้อปฏิบัติทางศาสนาของคนในพื้นที่ การพูดคุยเพื่อขอข้อมูลจากผู้หญิงหรือเด็ก จะต้องเป็นเจ้าหน้าที่หญิงเท่านั้น เจ้าหน้าที่ชายจะคุยได้แค่กับผู้ชายด้วยกันพื้นที่แถบนี้ผู้ชายออกไปทำงาน บางทีพวกเขาก็ไม่ได้เห็นความผิดปกติอะไร ต่างจากผู้หญิงที่ต้องตักน้ำหาฟืนสำหรับนำมาใช้ในบ้าน ซึ่งพื้นที่เก็บฟืนมักเป็นส่วนใกล้ตะเข็บชายแดน ทำให้ข้อมูลที่ได้จากผู้หญิงเป็นข้อมูลที่สำคัญมากไม่แพ้กัน อีกอย่างคือด้วยความที่เราเป็นคนเอเชียหน้าเด็ก และขยันแจกยิ้มสยามให้ทุกคน ชาวบ้านเลยรู้สึกว่าเราเป็นมิตร เด็กๆ เข้ามาเล่นด้วย ผู้หญิงก็อยากเข้ามาพูดด้วย และกล้าให้ข้อมูลเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับเรามากขึ้น มุมมองคนท้องถิ่นต่อเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพหญิงเป็นยังไง?สำหรับชาวบ้านในพื้นที่ห่างไกล ยิ่งถ้าเป็นหมู่บ้านชายแดน เขาไม่มีอินเทอร์เน็ต ไม่ได้รับรู้เรื่องราวจากภายนอกมากมายนัก การได้เห็นเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพเหมือนเป็นการเปิดโลกทัศน์ให้หลาย ๆ คน ยิ่งเราเป็นผู้หญิงแถมยังเป็นทหารอีก บางทีเขาก็เข้ามาถามว่า ผู้หญิงทำงานนอกบ้านได้ด้วยเหรอ เพราะในมุมมองของเขา ผู้หญิงมีหน้าที่ทำกับข้าวเลี้ยงลูก หรืออย่างเด็ก ๆ หลายครั้งเราได้ยินเขาบอกว่าจะพยายามผลักดันตัวเองไปหาความรู้และโอกาสใหม่ ๆ เพื่ออนาคตที่ดีขึ้น และมองเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพหญิงเป็นต้นแบบแรงบันดาลใจ ซึ่งฟังแล้วอิ่มใจมาก  บทเรียนล้ำค่าจากประสบการณ์ที่แคชเมียร์ทุกวันของการทำงาน เราได้ประสบการณ์ใหม่ ๆ เพิ่มขึ้น บางวันเหนื่อยมาก ออกภาคสนามตั้งแต่ตีห้า กลับมาก็ค่ำมืดแล้ว บางครั้งต้องตั้งจุดสังเกตการณ์ตลอดทั้งคืน เรียกว่านอนกลางดินกินกลางทรายได้เลย เคยมีครั้งหนึ่งเราพบเหตุการณ์หินถล่ม มีหินก้อนใหญ่เท่ารถกระบะตกเฉียดรถที่เราและเจ้าหน้าที่คนอื่นนั่งอยู่ไปแค่เสี้ยววินาที  แม้จะเหนื่อยและอันตราย แต่ยิ่งได้เห็นว่าการเข้าร่วมภารกิจของเราในฐานะเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพช่วยเหลือผู้คนในพื้นที่นี้ให้มีความสงบสุขได้ยังไง การลาดตระเวน สังเกตการณ์ต่างๆ ของพวกเราช่วยควบคุมความขัดแย้งและการปะทะ ทำให้ชาวบ้านรู้สึกปลอดภัย มันก็จะย้อนกลับไปย้ำความรู้สึกว่านี่แหละ คือจุดประสงค์ที่เราอยากมาที่นี่ ประสบการณ์ต่าง ๆ ที่พบเจอที่นี่ นับว่าเหนือความคาดหมายทั้งหมด เราไม่คิดว่าจะมีพื้นที่ที่ทุรกันดารได้ถึงขนาดนี้ มีครั้งหนึ่งที่เราถามชาวบ้านว่าทำไมหมู่บ้านนี้ผู้หญิงน้อยจัง คำตอบที่ได้ทำให้จุกในอก เพราะเขาบอกว่าถ้าเกิดผู้หญิงตั้งท้อง แล้วถึงกำหนดคลอดในช่วงที่หิมะตกขึ้นมา อาจจะต้องปล่อยให้เด็กเสียชีวิต เพราะนอกจากหมู่บ้านละแวกนี้ไม่มีหมอและโรงพยาบาลแล้ว เส้นทางคมนาคมยังถูกตัดขาดด้วยหิมะ ทำให้ชาวบ้านไม่สามารถเดินทางไปโรงพยาบาลในเมืองได้แต่ก็มีเหตุการณ์ที่ประทับใจไม่ลืม วันนั้นเราได้ไปปฏิบัติหน้าที่ที่หมู่บ้านหนึ่ง มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ มาขอถ่ายรูป มองเราด้วยแววตาชื่นชม หลังจากนั้นอีกประมาณ 4 เดือน เราได้กลับไปที่หมู่บ้านนี้อีกครั้ง คุณพ่อของน้องผู้หญิงคนเดิมเชิญเราไปเยี่ยมที่บ้าน และบอกกับเราว่าเขาเดินทางไป-กลับเกือบ 100 กิโลเมตรเพื่อไปอัดรูปที่ถ่ายกับเราในวันนั้นใส่กรอบ โดยน้องผู้หญิงได้เขียนข้อความไว้บนรูปว่า “โตขึ้นหนูจะทำงานกับยูเอ็นเหมือนพี่”เรายิ้มได้ทุกวัน อิ่มใจทุกวันที่ผู้หญิงธรรมดาอย่างเรา สามารถเป็นผู้ให้และมาทำงานที่ยิ่งใหญ่เพื่อสังคมได้เรื่อง มิ่งขวัญ รัตนคช / เรียบเรียง นฤปนาท เหรัญญะ, รมย์รวินท์ พันธรักษ์, รัชชานนท์ ครื้นจิตต์, ลภิศรา ไกรวีระเดชาชัย / ภาพ ภูเบศ สง่ารักษ์TAG: #UNPeaceKeeper #WomanInPeaceKeeping #PKDay #ServingForPeace #Goal16

กรุงเทพ, วันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2567 – สหภาพยุโรป (EU) ประกาศให้ทุนสนับสนุน กว่า 500 ล้านบาท (13ล้านยูโร) แก่องค์การสหประชาชาติสำหรับโครงการความร่วมมือใหม่ที่มีชื่อว่า ‘PROTECT’ ที่มีวัตถุประสงค์เพื่อเสริมสร้างสิทธิแรงงานข้ามชาติหญิง เด็กและกลุ่มที่มีความเสี่ยงในประเทศกัมพูชา อินโดนีเซีย มาเลเซียและไทย

โครงการ PROTECT ที่มีระยะการดำเนินงาน 3 ปี จะมุ่งส่งเสริมงานที่มีคุณค่าและลดความเปราะบางของกลุ่มที่มีความเสี่ยงด้วยการส่งเสริมสิทธิแรงงาน การป้องกันและการรับมือกับความรุนแรงต่อผู้หญิงและเด็ก การค้ามนุษย์ และการลักลอบนำแรงงานข้ามชาติเข้าประเทศ

ฯพณฯ เอกอัครราชทูต นายเดวิด ดาลี คณะผู้แทนสหภาพยุโรปประจำประเทศไทยกล่าวว่า “ผู้คนทั่วโลกถูกบีบบังคับให้ต้องทิ้งบ้านเพื่อเสาะหาโอกาสและชีวิตที่ดีกว่าเดิม ในการเดินทางข้ามพรมแดนและที่จุดหมายปลายทาง แรงงานข้ามชาติหญิงและเด็กมีความเสี่ยงที่สูงกว่ากลุ่มอื่นๆ สหภาพยุโรปมีความภาคภูมิใจที่จะสนับสนุนภาคีสหประชาชาติในโครงการใหม่ที่มุ่งแก้ปัญหาซึ่งเป็นปรากฎการณ์ระดับโลกนี้ในระดับภูมิภาค เราจะทำงานร่วมกับประเทศไทยและประเทศภาคีอื่นๆ ในภูมิภาค ในการให้ความคุ้มครองแก่ผู้หญิงและเด็ก เสริมสร้างการบริหารจัดการเกี่ยวกับการย้ายถิ่นแรงงาน แก้ปัญหาการค้ามนุษย์และการลักลอบนำแรงงานข้ามชาติเข้าประเทศ รวมถึงพัฒนาช่องทางทางกฎหมายสำหรับนโยบายการย้ายถิ่นของแรงงานที่ยั่งยืน”

ในกลุ่มประเทศสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (อาเซียน) มีผู้ย้ายถิ่นประมาณ 10.6 ล้านคน โดยเกือบครึ่งหนึ่งเป็นผู้หญิง และอีก 1.3 ล้านคนเป็นเด็ก แรงงานข้ามชาติโดยเฉพาะกลุ่มอาชีพที่ได้รับค่าจ้างต่ำ เผชิญกับปัญหาต่างๆ มากมาย ที่รวมถึงการแสวงหาประโยชน์ด้านแรงงาน การค้ามนุษย์ และความรุนแรงและการคุกคาม แรงงานหญิงข้ามชาติส่วนใหญ่ทำงานในภาคเศรษฐกิจนอกระบบซึ่งมักเป็นงานชั่วคราวและได้รับการคุ้มครองทางสังคมเพียงเล็กน้อยหรือแทบไม่ได้รับการคุ้มครองทางสังคมเลย เด็กๆ ที่ติดตามแรงงานข้ามชาติมีความเสี่ยงสูงที่จะเผชิญกับการละเมิด การแสวงหาประโยชน์โดยมิชอบและการค้ามนุษย์ รวมถึงการเข้าถึงการบริการเพื่อการคุ้มครองเด็กที่ไม่เพียงพอ

โครงการ ‘PROTECT’ ดำเนินการโดย 4 หน่วยงานภายใต้องค์การสหประชาชาติ ดังต่อไปนี้ องค์การแรงงานระหว่างประเทศ (ไอแอลโอ) องค์การเพื่อการส่งเสริมความเสมอภาคระหว่างเพศและเพิ่มพลังของผู้หญิงแห่งสหประชาชาติ (ยูเอ็นวีแมน) สำนักงานยาเสพติดและอาชญากรรมแห่งสหประชาชาติ (ยูเอ็นโอดีซี) และกองทุนเพื่อเด็กแห่งสหประชาชาติ (ยูนิเซฟ)

หน่วยงานที่รับผิดชอบโครงการจะทำงานร่วมกับผู้เกี่ยวข้องใน 4 ประเทศ เพื่อเสริมสร้างกฎหมายและนโยบายให้ประสิทธิภาพ ยกระดับขีดความสามารถและกลไกเพื่อคุ้มครองสิทธิต่างๆ ของกลุ่มเป้าหมายให้ดีขึ้น และเพิ่มการเข้าถึงข้อมูลและบริการต่างๆ

กีต้า ซับบระวาล ผู้ประสานงานประจำสหประชาชาติ กล่าวถึงความร่วมมือที่แน่นแฟ้นยิ่งขึ้นระหว่างรัฐบาลไทย สหภาพยุโรป และสหประชาชาติ ว่าเป็น “หลักสำคัญ” ด้านสิทธิของผู้ย้ายถิ่น “โครงการความมือระหว่างสหภาพยุโรปและสหประชาชาติโครงการนี้จะมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการพัฒนาเป้าหมายที่มีร่วมกันในการปกป้องผู้ย้ายถิ่นผู้หญิงและเด็กที่เปราะบาง ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญ เนื่องจากเกือบครึ่งหนึ่งของแรงงานข้ามชาติในภูมิภาคนี้เป็นผู้หญิง และอีก 1.3 ล้านคนเป็นเด็ก การย้ายถิ่นอย่างปลอดภัยและการทำงานที่มีคุณค่าจะช่วยเพิ่มการเติบโตที่ยั่งยืนให้กับอาเซียนและยกระดับคุณภาพชีวิตของหลายล้านครัวเรือน โดยเฉพาะผู้ที่ด้อยโอกาสที่สุด และสิ่งที่สำคัญไม่แพ้กันคือการนำภาคเอกชนเข้ามามีส่วนร่วมในการตรวจสอบสถานะด้านสิทธิมนุษยชน สิ่งนี้จะทำให้เกิดการสร้างพื้นที่ทำงานที่ปลอดภัยและเหมาะสมที่ให้ความสำคัญกับผู้หญิง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอุตสาหกรรมที่ผู้หญิงเสี่ยงต่อการถูกแสวงหาผลประโยชน์”

ชิโฮโกะ อาซาดะ มิยากาวะ ผู้ช่วยผู้อำนวยการใหญ่และผู้อำนวยการองค์การแรงงานระหว่างประเทศ ประจำภูมิภาคเอเชียและแปซิฟิก กล่าวถึงความสำคัญของโครงการใหม่นี้ในภูมิภาคนี้ว่า “การย้ายถิ่นของแรงงานถือเป็นตัวขับเคลื่อนการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมในประเทศต้นทางและประเทศปลายทาง สร้างประโยชน์ให้กับแรงงานข้ามชาติ ชุมชน และนายจ้าง ทุกฝ่ายร่วมกัน หากเราต้องการให้การคุ้มครองและการเข้าถึงงานที่มีคุณค่าดังที่แรงงานข้ามชาติสมควรได้รับ ซึ่งมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อความยุติธรรมทางสังคม นโยบายและแนวทางการกำกับดูแลการย้ายถิ่นจำเป็นต้องตอบสนองความต้องการที่แตกต่างระหว่างหญิงและชาย มีความครอบคลุมและสอดคล้องกับมาตรฐานแรงงานระหว่างประเทศ”

“การจัดการกับปัญหาที่ความรุนแรงและการคุกคามต่อแรงงานข้ามชาติหญิงที่พบได้โดยทั่วไปในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นเรื่องที่จำเป็น เราจะดำเนินการส่งเสริมสิทธิต่างๆ ความปลอดภัย และศักดิ์ศรีของแรงงานข้ามชาติหญิงผ่านโครงการความร่วมมือนี้ เพื่ออนาคตที่แรงงานข้ามชาติหญิงทุกคนสามารถใช้ชีวิตและทำงานโดยปราศจากความหวาดกลัวและการแสวงหาประโยชน์โดยมิชอบ” อาเลีย เอล – ยาสซีร์ ผู้อำนวยการสำนักงานภาคพื้นเอเชียและแปซิฟิค องค์การเพื่อการส่งเสริมความเสมอภาคระหว่างเพศและเพิ่มพลังของผู้หญิงแห่งสหประชาชาติ (ยูเอ็นวีแมน) กล่าว

“เด็กข้ามชาติมีความเปราะบางอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทของการย้ายถิ่นของแรงงาน” เดโบรา โคมินี ผู้อำนวยการสำนักงานภาคพื้นภูมิภาคเอเชียตะวันออกและแปซิฟิก กองทุนเพื่อเด็กแห่งสหประชาชาติ (ยูนิเซฟ) กล่าว “เด็กๆ เสี่ยงต่อการแสวงหาประโยชน์โดยมิชอบ การละเมิด และความรุนแรง เด็กเหล่านี้ไม่สามารถเข้าถึงการศึกษา บริการสาธารณสุข และการคุ้มครองทางสังคม นโยบายและแนวปฏิบัติด้านการย้ายถิ่นจะต้องให้ความสำคัญกับมิติเด็กที่มีความละเอียดอ่อน และคุ้มครองสิทธิและประโยชน์สูงสุดของเด็กทุกคน ไม่ว่าสถานภาพด้านการย้ายถิ่นของเด็กเหล่านั้นจะเป็นอย่างไร”

“เพื่อทำลายวงจรการแสวงหาประโยชน์โดยมิชอบและการละเมิด การคุ้มครองผู้เสียหายจากการค้ามนุษย์ และแรงงานข้ามชาติที่ถูกลักลอบพาเข้าเมืองก่อนและระหว่างกระบวนการยุติธรรมทางอาญาถือเป็นสิ่งสำคัญ” มาซุด คาริมิพัวร์ ผู้แทนสำนักงานอาชญากรรมและยาเสพติดแห่งสหประชาชาติ ประจำภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และแปซิฟิค กล่าว “ภายใต้โครงการใหม่นี้ ยูเอ็นโอดีซีจะดำเนินการต่อยอดจากงานที่เคยทำร่วมกับหน่วยงานด้านการบังคับใช้กฎหมายและหน่วยงานด้านการยุติธรรมในภูมิภาค เพื่อตรวจสอบให้สิทธิของผู้เสียหายได้รับการคุ้มครอง และผู้กระทำความผิดได้รับโทษ”

โครงการ PROTECT จะดำเนินการจนถึงเดือนธันวาคม 2569 โดยดำเนินงานต่อยอดจากผลการดำเนินโครงการและบทเรียนต่างๆ จากโครงการที่ได้รับทุนสนับสนุนจากสหภาพยุโรปในปีที่ผ่านมาสองโครงการ ได้แก่ โครงการ ‘ปลอดภัยและยุติธรรม: การทำให้สิทธิและโอกาสของแรงงานข้ามชาติหญิงเป็นจริงในภูมิภาคอาเซียน’ ที่ดำเนินโครงการโดยไอแอลโอ ยูเอ็นวีแมนและยูเอ็นโอดีซี ระหว่างปี 2561 ถึง 2566 และ ‘การคุ้มครองเด็กที่ได้รับผลกระทบจากการย้ายถิ่นในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และเอเชียกลาง’ ที่ดำเนินโครงการโดยยูนิเซฟ ระหว่างปี 2561 ถึง 2565 
 สำหรับข้อมูลเพิ่มเติม กรุณาติดต่อธนภรณ์ สาลีผล
เจ้าหน้าที่ฝ่ายการเมืองและข้อมูลข่าวสาร คณะผู้แทนสหภาพยุโรปประจำประเทศไทย
อีเมล: delegation-thailand-pi[@]eeas.europa.eu  
โทร: +66 2 305 2662

สตีฟ นีแดม 
เจ้าหน้าที่อาวุโสด้านการสื่อสาร องค์การแรงงานระหว่างประเทศ ประจำภูมิภาคเอเชียและแปซิฟิก
อีเมล์: needham[@]ilo.org
โทร: +66 836066628

ลอร่า กิล
เจ้าหน้าที่ด้านการสื่อสารยูเอ็นโอดีซี
อีเมล์: laura.gil[@]un.org
โทร: +66 61 173 0864

ดิเอโก เดอ ลา โรซา
เจ้าหน้าที่ผู้ชำนาญการงานสื่อสารระดับภูมิภาค ยูเอ็นวีแมน
อีเมล์: diego.delarosa[@]unwomen.org 
โทร: +66995037177